Orkupakkaumræðan hefur fært umræðuna um aðild Íslands að innri markaði Evrópusambandsins á svipaðan stað og Brexitumræðan í Bretlandi var fyrir nokkrum árum.

Ungur maður fannst látinn í fangaklefa á Litla-Hrauni þann 21. ágúst síðastliðinn. Ég þekki þrjá sem fangelsi á Íslandi hafa murkað lífið úr. Ég ætla að segja ykkur aðeins frá þeim.

Við vorum saman í sænskunámi, hann heitir Abdullah og hann er jafngamall mér, giftur og þau hjónin eiga fjórar dætur sem allar eru á grunnskólaaldri. Fyrir stríð bjó hann í góðri íbúð í miðborg Damaskus, hann er menntaður viðskiptafræðingur og vann sem slíkur. Á hverju ári fór fjölskyldan í ferðalag til Evrópu. Lífið var þægilegt.

Ríkisstjórnin hafði ekki þingstyrk til að leggja orkupakkamálið fram á Alþingi fyrr en utanríkisráðherra tókst að semja við andófsmenn í eigin þingflokki með nokkuð snjallri töfralausn. Ritstjórum Morgunblaðsins og forystumönnum Miðflokksins hefur ekki tekist að nota þann rúma tíma sem þeir fengu í sumar til þess að vinda ofan af þessu samkomulagi.

Nokkrir þingmenn reyndu á dögunum að koma höggi á Katrínu Jakobsdóttur fyrir þá sök að ríkisstjórn hennar bauð Mike Pence varaforseta Bandaríkjanna í heimsókn. Þeir eru eins og fleiri ósáttir við skoðanir hans.

Langflestir lögfræðingar sem fjallað hafa opinberlega um 3. orkupakkann álíta að ekki verði fullt hald í þeirri aðferð sem ríkisstjórnin boðar í þingsályktunartillögu sinni. Þeir telja sterkastar líkur á því að fjárfestir sem hyggst tengja raforkukerfi okkar við meginlandið (Bretland er á leið út) geti fyrir dómi fengið fyrirvörum þeim hnekkt sem nú eru ráðgerðir og jafnvel fengið skaðabætur frá Íslendingum.

Þingmenn Viðreisnar, Samfylkingar og Pírata hafa verið öflugustu stuðningsmenn utanríkisráðherra í orkupakkamálinu.