Ófarir íslenskra ráðherra má helst rekja til bruðls þeirra með risnufé og óþarfra utanlandsferða á kostnað íslensks almúga.
Háttur þeirra er samt sá að þeir vænta mikils af almúganum og álasa honum fyrir skilningsskort á embættiskyldum þeirra og fyrir afskiptaleysi af ósérhlífni þeirra við hagsmunavörslu fyrir Ísland á fimm stjörnu hótelum í útlöndum. Þá verða þeir háværir og reiðilegir í rómnum.
Stærilátir menn eins og utanfararnir Ólafur Ragnar Grímsson Forseti Íslands og Illugi Gunnarsson mennta- og menningarmálaráðherra taka óstint upp að tíðar vinnuferðir þeirra til útlanda séu taldar ámælisverðar enda líkjast þeir báðir hænueggjunum en þau eru svo stútfull af sjálfum sér að þar rúmast ekkert annað.
Náttfara er ljóst að það er mikil synd að drepa þá fögru hugsun að Illugi Gunnarsson stafnbúi lýðveldisins í menningar- og menntamálum þykist eigi brýn erindi að reka fyrir Ísland í alþýðulýðveldinu Kína.
Náttfara er ljóst að kommúnistar í alþýðulýðveldið Kína vilja heimsóknir Ólafs Ragnars Grímssonar Forseta Íslands.
Því ráðamenn kommúnistaflokksins í alþýðulýðveldinu Kína geta bent löndum sínum á að væru lýðræðislegar kosningar í alþýðulýðveldinu fengju Kínverjar líkast til yfir sig sem þjóðarleiðtoga kínverska útgáfu af Ólafi Ragnari Grímssyni eða eins konar Maóisma á kjólfötum.
Kínverja hampa því Ólafi Ragnari Grímssyni sem sýningargrip eða öllu frekar sérlega góðu en háskalegu fordæmi um hvað lýðræðið getur leitt yfir eina þjóð.
Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra Íslands og Ólafur Ragnar Grímsson Forseti Íslands sanna báðir - hvor á sinn hátt þó - að lata menn í opinberri þjónustu langar alltaf til að gera eitthvað utan landsteinanna.
Vinnuferðir þeirra beggja til útlanda eru þess valdandi að báðir verða þeir að gjalda mest fyrir það sem þeir fá fyrir ekki neitt.
