„Það er gott að búa í landi án ótta um að einhver ætli að fara illa með mann.“

Það er aðventa og árið er 1815.

Ég verð að afhjúpa hér ást mína á einu liði, ofurtrú á að veita þeirri fylkingu styrk. Þar er ég að tala um lið litla valdalausa einstaklingsins. En ólíkt Karl Marx trúi ég ekki á útópíu öreiganna.

Power to the people er vinsælt slagorð hjá þeim sem vilja að almenningur hafi meira um pólitískt umhverfi sitt að segja. En íbúar Reykjanesbæjar virðast hafa um annað að hugsa.

Ef maður starir of lengi niður í hyldýpið fer hyldýpið að stara á móti, sagði Nietzche.

Ég kaupi stundum kók í bauk eins og sumir kalla áldósir hér fyrir norðan. Og nota álpappír, álskóflu og það allt. Mikil blessun. En nú eru blikur á lofti.

Beiskjan fossast líkt og fjörlegur bæjarlækur í pistli Staksteina í Mogganum í dag.

Út er komin bókin Sölvasaga unglings eftir Arnar Már Arngrímsson kennara við Menntaskólann á Akureyri. Bókin hefur verið tilnefnd til íslensku bókmenntaverðlaunanna.