Kosningabaráttan núna snýst því miður ekkert um að dregið verði úr skattheimtu með því að minnka ríkisumsvif. Kosningabaráttan beinist frekað að því að vekja athygli á rosalegum skattpíningaráformum Vinstri grænna sem ætla að hækka skatta um 50 til 70 milljarða á ári. Það gerist ekki nema með því að hækka VSK umtalsvert, vekja upp auðlegðarskatt að nýju sem lagður er á eldri borgara og efnafólk, hækka efsta þrep tekjuskatts og eitthvað fleira sem Steingrími J. og Indriða kæmi í hug þegar þeir hefðu hreiðrað um sig að nýju í fjármálaráðuneytinu.
Hvers vegna kemur Sjálfstæðisflokkurinn ekki fram með skýra stefnu sem gengi út á skattalækkanir í áföngum á öllu kjörtímabilinu? Hvers vegna dustar flokkurinn ekki rykið af prýðilegum tillögum nefndar sem Vigdís Hauksdóttir og Guðlaugur Þór Þórðarson leiddu árið 2013 en tillögur þeirra í 115 liðum gengu út á sparnað í ríkisrekstri, m.a. með því að leggja niður óþarfar ríkisstofnanir eins og Bankasýsluna og margt fleira? Einungis 3 af þessum 115 tillögum var hrint í framkvæmd! Því ekki að finna þessa ágætu skýrslu og tefla fram vel rökstuddum tillögum um sparnað í ríkisrekstri og boða skattalækkanir á móti?
Það er sorglegt til þess að vita að umræðan í aðdraganda kosninga skuli ekki frekar snúast um að lækka skatta með samdrætti innan ríkisbáknsins heldur en að hún snúist um skelfileg skattpíningaráform Vinstri grænna.
Hvers vegna vekur enginn flokkur athygli á þeirri staðreynd að ríkið eyðir 45 krónum af hverjum 100 í hagkerfinu á Íslandi? Er það ekki vegna þess að meðvirkni með ríkisbákninu er orðin öðru yfirsterkari?
Enn er tími til að taka þessi mál til alvarlegrar umræðu fyrir kosningar.
Rtá.
