Haldiði ekki að ég hafi brugðið mér til Grænlands daginn sem Samherjamálið kom upp. Ég á vini í Namibíu, og um leið og ég komst í netsamband sendi ég þeim orðsendingu og bað þá afsökunar á framferði landa minna. Ég fékk elskuleg svör: Við vitum að Íslendingar eru gott fólk. Og síðan orðrétt:
„Í öllum samfélögum eru rotin epli.“
Nóg um það. Á grænlenskum vetrarnóttum gefst manni kostur á að setja upp hin ýmsu dæmi. Segjum sem svo, að íslenskt útgerðarfyrirtæki hasli sér völl í einu norrænu landi (t.d. Grænlandi). Þar gætu máske gilt reglur um erlent eignarhald, þannig að það fari ekki uppfyrir 30 prósent.
Hvað gera framsæknir útgerðarmenn þá? Jú, þeir gætu kannski, datt mér í hug meðan ég hlustaði á ýlfur sleðahundanna, ráðið sér lepp í viðkomandi norrænu ríki sem í orði kveðnu færi með eignarhald, en væri alfarið bandingi íslensku snillinganna.
Svo fengju þeir kvóta og færu að fiska, og sá fiskur kæmi aldrei í land í viðkomandi ríki, leppurinn fengi sitt og íslenska útgerðarfyrirtækið hagnaðist um skrilljónir, á kostnað þessarar ágætu norrænu þjóðar. Margskyns lög væru brotin, en grátklökkir kæmu viðkomandi íslenskir samverjar fram og segðu hve þeim væri mikið í mun að byggja upp atvinnuvegi og mannlíf í viðkomandi landi. Gróðinn, einhverra hluta vegna, endaði allt annarsstaðar, nema í tilviki örfárra útvalinna leppa.
Slíkar greiðslur hafa eitthvað nafn, man ekki hvað.
Ekki væri þetta fögur saga.
Berist sem allra víðast.
Með kveðju frá Grænlandi.
